Ο προστάτης της αγανάκτησης...

Γράφει ο Μικρός Φωκίων
  

Ο Πάγκαλος έκανε ξανά δηλώσεις που πρόκειται να συζητηθούν και να θεωρηθούν προκλητικές.

Όμως ας μην ρίξουμε έτσι εύκολα το ανάθεμα και τις κατηγορίες μας.

Ο αντιπρόεδρος είναι φυσικά θρασύτατος αλλά από την θρασύτητα του ξεπηδούν αλήθειες που καλό θα ήταν να μην τις βάζαμε με ελαφρά τη καρδία στον κάλαθο των αχρήστων.

Για παράδειγμα ο αντιπρόεδρος έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι ο ίδιος και οι υπόλοιποι πολιτικοί δεν έχουν αυτά τα...
 αξιώματα με πραξικόπημα. Ο λαός τους ψήφισε και μάλιστα όχι μία φορά.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κυβερνούν και καταστρέφουν την Ελλάδα δεκαετίες τώρα. Οι 8 στους δέκα ψηφίσαντες ή έστω οι 6 στους 10 ψηφοφόρους αυτά τα δύο κόμματα ψήφιζαν.

Και πάντα έβριζαν την εκάστοτε κυβέρνηση και ψήφιζαν το άλλο κόμμα. Και ο κύκλος διαφθοράς, μίζας, κλοπής, βολέματος, ανοησίας και καταστροφής του μέλλοντος λειτουργούσε κανονικά.

Τώρα ο Πάγκαλος είπε πως όσο οι «αγανακτισμένοι» θα είναι απλά αγανακτισμένοι που εκφράζουν μια άρνηση δεν είναι επικίνδυνοι για το σύστημα οπότε και αυτό αδιαφορεί.

Θα έλεγε κανείς ότι όχι μόνο αδιαφορεί αλλά το προβάλλει κιόλας. Ίσως να είναι μια βαλβίδα για να βγει ο ατμός και να εκτονωθεί η πίεση. Τα είπαμε, τα λέμε, ξεθυμάναμε και ξανά προς την δόξα της παραίτησης τραβά.

Σε αυτές τις συγκεντρώσεις βλέπει κανείς μια σχεδόν ομοφωνία στον θυμό. Σχεδόν όλοι συμφωνούν στις διαφωνίες τους. Έξω το μνημόνιο, έξω οι πολιτικοί, έξω οι βάσεις του θανάτου.

Όμως πόσο κοντά είναι να συμφωνήσει όλος αυτός ο κόσμος σε μια συμφωνία. Σε ένα όραμα; Σε ένα σχέδιο μιας άλλης ζωής; Σε μια πραγματική ανατροπή ενός συστήματος που βάζει πρώτα τις τράπεζες και την κατανάλωση και έπειτα την ανθρώπινη ζωή και την αξιοπρέπεια;

Είναι πραγματικά θετικό το ότι τόσοι άνθρωποι κατεβαίνουν στις πλατείες. Είναι ένα βήμα. Δεν ξέρω αν είναι το πιο σημαντικό ή όχι. Όμως την σημαντικότητα του την έχει.

Το θέμα είναι αν θα γίνει το επόμενο βήμα. Και ποιο θα είναι αυτό.

Σίγουρα κάποιοι θα προσπαθήσουν να το καπελώσουν. Το σύστημα αν δει ότι απειλείται θα προσπαθήσει να το διαλύσει. Έστω και με άγρια προβοκάτσια.

Από την άλλη τα πράγματα είναι τόσο ρευστά που όποιος τολμήσει να πει με σιγουριά τι θα γίνει την επόμενη κιόλας μέρα κινδυνεύει να διαψευστεί την επόμενη κιόλας στιγμή από την πραγματικότητα.

Άλλο θέμα. Η ιστορία της συναινέσεως συνεχίζεται. Προφανώς για να φτάσει κάποια στιγμή στην συνυπευθυνότητα που έλεγε και ο κωλοτούμπας λα(γ)ός.

Ας δούμε λιγάκι ψύχραιμα πως παίζεται το παιχνίδι. Ο αχυράνθρωπος της τρόικας που παριστάνει εντός συνόρων τον πρωθυπουργό ζητάει συνεχώς να συναινέσει ο Σαμαράς στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και στην περαιτέρω εξαθλίωση των κατοίκων αυτής της χώρας.

Αφού σιωπηρά ή φωναχτά ο Σαμαράς έχει συμφωνήσει με μειώσεις μισθών, διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος κλπ πήρε δύο μέρη του προγράμματος: την φορολόγηση (ιδιαίτερα των επιχειρήσεων) και τις ιδιωτικοποιήσεις (ή ξεπούλημα).

Για τις ιδιωτικοποιήσεις δεν θα μπορούσε να πει ότι έχει αντίρρηση καθώς θα ήταν πιο γελοία αυτοδιαψευδόμενος και από τον Παπακωνσταντίνου.

Κάτι ψέλλισε για μη ξεπούλημα αλλά η βάση και η βαρύτητα της διαφωνίας του ήταν το φορολογικό.

Ο Γιωργάκης και η τρόικα μετά την συνάντηση της Παρασκευής στο προεδρικό μέγαρο άρχισαν να βάζουν νερό στο κρασί τους σε σχέση με το φορολογικό.

Η τρόικα έλεγε ότι χέστηκε προς το παρών για το φορολογικό (έχουμε καιρό γι΄ αυτό και προέχει άλλα) αρκεί να ξεπουληθεί σε χρόνο dt η δημόσια περιουσία.

Ο Γιωργάκης από την ίδια μέρα έλεγε ότι μπορούν να τα συζητήσουν ξανά όλα και άρχισαν τα δημοσιεύματα για ένα ήπιο φορολογικό που θα ακουμπάει περισσότερο τους πιο πλούσιους.

Φτάνουμε δηλαδή σιγά – σιγά σε ένα σημείο που ο Σαμαράς δεν θα έχει κάτι για να διαφωνήσει άρα…

Όταν λοιπόν η κυβέρνηση θα εφαρμόσει αυτά που και ο Σαμαράς προτείνει, άρα εκ των πραγμάτων και καταφανέστατα συμφωνεί τότε ως προς τι η πίεση για συναίνεση;

Μήπως τελικά δεν αρκεί η συναίνεση αλλά θέλουν συνυπευθυνότητα που όπως προανέφερα το έλεγε και ο κωλοτούμπας;

Για να θέλουν όμως συνυπευθυνότητα σημαίνει ότι ετοιμάζουν τέτοιο ξεπούλημα που θα μείνει ιστορικό. Με ένα ευρώ ότι πάρεις. Πάρε την ΔΕΗ και δώρο η ΕΥΔΑΠ.

Σου λέει τώρα ο καχύποπτος και κακοπροαίρετος όπως εγώ: Αν είναι και τα δύο κόμματα συνυπεύθυνα ποιος θα μπορέσει να κλείσει στην φυλακή αυτούς που θα έχουν ξεπουλήσει την δημόσια περιουσία;

Γιατί όπως ξέρουμε τα πρόβατα ψηφοφόροι δεν ξεκολλάν εύκολα από αυτούς τους δύο. Οπότε πάλι αυτοί θα κάνουν κουμάντο. Βέβαια στις δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι πολλά πρόβατα έχουν βγει από το μαντρί. Αλλά όσο απλά βόσκουν δίπλα, δεν τρέχει και τίποτα. Αν ρωτήσεις τον Πάγκαλο θα στο πει… έτσι είναι.

Τα δύο θέματα που έπιασα σήμερα έχουν ένα κοινό σημείο. Την ρευστότητα… πραγματικά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι μπορεί να γίνει την επόμενη μέρα.

Ας μην ξεχνάμε ότι έξι μέρες πριν ούτε ως σκέψη δεν υπήρχε ότι κάθε μέρα χιλιάδες άνθρωποι θα ήταν στις πλατείες.